POLITIKA | Januar 20, 2022
Ko to tamo pali ljiljane?
Svjedoci smo sve češćih ispada “Naše stranke” koji se graniče sa prijetnjama mafije. Prije malo manje od godinu dana, bila je to objava krvave ruke preko lica zastupnice “NS” u Opštinskom vijeću Novog Grada Sarajevo koja je istupila iz redova ove stranke. Prošlo je vremena od toga, a Premijer Kantona Sarajevo, ujedno i predsjednik “Naše stranke” je imao skandaloznih izjava, poput one da su umjesto četnika, naše gradove zauzeli seljaci. Sve to nekako bilo i prošlo, bosanskohercegovačka i bošnjačka javnost (budimo iskreni, “Naša stranka” od tih glasova jedino i crpi svoj legitimitet, koliko god se prodavali kao multietnični, ali o tome kasnije) je te ispade osudila i nastavila dalje. Ali dokle ćemo tolerisati slične “aferime”?
Očigledno dok “našisti” toliko ne normalizuju hajku na Stranku Demokratske Akcije i najmnogoljudniji narod Bosne i Hercegovine pa da objave sliku papira koji gori, sa simbolom SDA i bosanskog ljiljana na njemu. Ko je stranka koja sebi za pravo daje takve istupe? Osvrnimo se malo na izborne rezultate NS-a. Izborni prag koji određena stranka ili pojedinac mora preći po trenutnom zakonu je 3% od ukupnog broja ljudi koji su izašli na izbore u određenoj izbornoj jedinici. Uz 35 ljudi koji najčešće čine listu određene stranke, i ne čini se tako teško preći prag. To je upravo što oportunisti tipa NS-a koji i nemaju širu podršku građana iskoriste i u kantonalne i ostale skupštine i parlamente uspiju izboriti 1-2 mjesta. No, kolika je njihova stvarna podrška i legitimitet?
Uzmimo Opšte izbore 2018. godine. U najmnogoljudnijem kantonu države, Tuzlanskom kantonu, 9006 građana ili 4,28% njih je glasalo za Našu stranku. Po postojećem Izbornom zakonu, NS-u su pripala 2 mandata. Na prvu i ne tako impozantan broj, ali itekako bitan u kasnijem pravljenju koalicija. Na ovome najviše mogu zahvaliti nosiocu tadašnje kantonalne liste Selimu Bešlagiću, ratnom i post-ratnom gradonačelniku Tuzle, koji im je svojom popularnošću privukao određen broj glasača. Nije vjerovatno da će isti ili bolji rezultat ponoviti, jer se Bešlagić povukao iz politike. Gledajući vladajuću koaliciju Naše Stranke sa PDA, strankom Mirsada Kukića, čovjeka sa crne liste SAD-a, i bolje je za interes svih građana Tuzlanskog Kantona da im se podrška ponovo i ne dadne.
U Kantonu Sarajevo je NS ostvarila procentualno i najbolji rezultat od svih izbornih jedinica, osvojivši 28.386 ili 13,02% glasova. Što se tiče Unsko-Sanskog kantona, NS je u Krajini osvojila 3535 glasova ili 3,83% podrške birača. U Bosansko-Podrinjskom kantonu Goražde, NS je osvojila 710 glasova ili 4,73% podrške birača. Brojčano veći, ali procentualno manji broj glasova dotična stranka je osvojila u Zeničko-Dobojskom kantonu, tačnije 5212 glasova, 3,23% podrške birača.
U Hercegovačko-Neretvanskom kantonu, gdje napominjemo da je vijećnica NS-a Boška Čavar svojim “suzdržanim” glasom, biser Neretve-Mostar isporučila HDZ-u na 4 godine, Naša Stranka je osvojila 1865 glasova ili 1,84% podrške birača. U Posavskom kantonu, Srednjebosanskom kantonu, Kantonu 10, Zapadnohercegovačkom kantonu, NS uopšte nije ni imala listu. Fokusirala se izgleda na borbu protiv SDA u isključivo bošnjačkim sredinama.
Postoji neka zajednička stvar kantonima u kojima je Naša Stranka ipak osvojila mandat. To je da su sve u pitanju kantoni koji imaju ogromnu bošnjačku većinu, kantoni koji su na teritorijama koje je herojski odbranila Armija RBiH. Seljaci kako ih Edin Forto voli nazvati u svjetskim medijima.
U državnom parlamentu, NS je osvojila 48.401 glasova, tj. 4,89% podrške birača, osvajajući tako jedan direktni i jedan kompenzacijski mandat. Naravno, oba mandata dolaze sa lista iz Tuzlanskog i Sarajevskog kantona gdje su Bošnjaci apsolutna većina. Naša Stranka se uopšte nije zamarala praveći listu za državni parlament iz manjeg entiteta, haman znajući da na njihovu priču samo padaju lakomisleni Bošnjaci.
Summa summarum, NS je stranka koja ima periferni karakter što se tiče podrške građana. To dokazuju i jednocifreni procenti podrške koju uživa u kantonima u kojima uopšte postoji. U pitanju je stranka u kojoj se vjerujemo nalazi određen broj čestitih ljudi koji su ušli u istu ne znajući agendu za koju ta stranka radi. Međutim, to je stranka čiji članovi u svojim istupima nikad ne propuštaju relatizivirati prirodu Agresije, zatim žrtvu bošnjačkog naroda koji je najviše stradao, te omalovažiti Stranku Demokratske Akcije koja je organizovala odbranu građana i obezbijedila državu dezerterima koji danas sebi za pravo daju branitelje nazivati seljacima.
Stranka koja ima veoma slabu podršku u Federaciji Bosne i Herecegovine i koja nema apsolutno nikakve podrške među povratničkom zajednicom Bošnjaka na prostoru manjeg entiteta, ali i ostala dva naroda u državi, nema pravo praviti animacije gorenja simbolu stranke koja okuplja stotine hiljada patriota ove zemlje, stojeći na braniku iste svakim danom. No, to samo govori o tome ko su ti ljudi ustvari.
Uzalud vam trud svirači, u oktobru se spremite za “pospremanje”. Birače možete jednom prevariti, ali je vaše protudržavno djelovanje i idenje na ruku rušiteljima ove države prozreto.
