Mustafa Busuladžić - Šehid koji bdije nad Sarajevom

Na današnji dan, 1. aprila 1914. godine u Gorici kod Trebinja, rođen je Mustafa Busuladžić.

Od oca Smaila i majke Emine. Mekteb i osnovnu školu pohađao je u rodnom mjestu nakon čega odlazi u Travnik gdje se upisuje u Elči Ibrahim-pašinu medresu. Poslije jedne ili dvije godine provedene u travničkoj medresi, prebacuje se na dalje školovanje u Gazi Husrev-begovu medresu u Sarajevu gdje maturira 1936. godine.

Kao učenik medrese objavljivao je svoje tekstove u Islamskom glasu, Novom Beharu, Obzoru, Svijesti, El-Hidaji, Glasniku VIS-a, Našoj domovini i drugim publikacijama.

Nakon završene medrese upisao se na Višu islamsku šerijatsku školu u Sarajevu gdje je diplomirao 1941. godine. Iza toga proveo je dvije godine u Rimu na postdiplomskom studiju iz orijentalistike. Tokom boravka u Rimu, Mustafa je objavljivao radove u dvama italijanska časopisima: „Oriente Moderno“ (zvanično glasilo Orijentalnog instituta Univerziteta u Rimu) i „Mondo Arabo“ (sedmičnik o dešavanjima u arapskom svijetu). U Rimu je radio kao prevodilac vijesti i spiker na radiostanici. U okupirano Sarajevo vraća se u augustu 1942. godine  Bio je zaposlen u Sarajevu kao profesor u Šerijatskoj gimnaziji, a honorarno je radio u Ženskoj medresi, Realnoj gimnaziji i Srednjoj tehničkoj školi. Pored prosvjetnog i pedagoškog rada mnogo je pisao i prevodio.

Uhapšen je polovinom aprila 1945., a suđeno mu je pred Vojnim sudom 22. i 23. maja iste godine.

U dokumentu Službe državne bezbjednosti Sarajevo, pod rednim brojem 012117159, nalazi se dosje Mustafe Busuladžića, u kojem su presuda Vojnog suda i ostali dokumenti koje je OZNA predala ovom sudu, a vezani su za Mustafu Busuladžića. U listu “saradnika okupatora” uveden je zbog toga što je bio spiker na radiostanici u Rimu i prevodilac vijesti do maja 1942. godine, saradnik palestinskog muftije El-Husejnija, “poznatog sluge fašizma”, i bio je nastavnik u školi imama SS divizije. Ovo su bili zvanični razlozi zbog kojih ga je privela OZNA, koja ga je isljeđivala, a potom s drugima predala Vojnom sudu, koji je donio osuđujuću presudu. Jedini dokazi koji su priloženi na suđenju su:

• brošura Muslimani u sovjetskoj Rusiji;
• pismo Mehmeda Handžića koje je preveo i predao El-Husejniju;
• kopija pisma na italijanskom jeziku koje je napisao i predao muftiji radi intervencije za Pandžu, tada zatvorenog u Zagrebu;
• Članak Naša tolerancija iz Osvita;
• pozdravna pisma koja je dobio nakon govora pred Carevom džamijom.

Strijeljan je 29. juna 1945. godine s ostalim osuđenicima, a mjesto njegovog mezara ni danas ne znamo.  Strijeljanje je izvršeno noću u sarajevskom naselju Velešići, a na mjestu gdje je strijeljan pronađene su kasnije njegove naočale i fes. Očevici su kazali da je bio vrlo smiren pred pogubljenje i da je cijelu noć uoči strijeljanja učio Kur'an. U trenutku strijeljanja imao je trideset jednu godinu. Iza njega su ostali žena i dvoje djece.