Uloga policije RS u genocidu nad Bošnjacima

Da bi se izvršio genocid nad određenom etničkom, nacionalnom, vjerskom ili rasnom grupom, neophodno je poduzeti radnje koje će olakšati put samom djelu učinjenja. Stvaranje zasebne vojske i policije može se podvesti pod tzv. pripremne radnje koje su uslijedile nakon donesene odluke da se izvrši genocid nad određenom, navedenom skupinom.

Kako je srpskoj agresorskoj strani nedostajala početna priprema, odlučno je krenula u stvaranje povoljnih uslova koji će joj omogućiti lakše, efikasnije i brže izvršenje genocida.

Nakon što je JNA transfomisana u srpsku zločinačku vojsku bilo je neophodno uspostaviti i srpsku policiju odnosno uspostaviti srpsko ministarstvo unutrašnjih poslova.

O važnosti uspostavljanja srpskog MUP-a govorio je i Radovan Karadžić – osuđen za genocid – koji se interesovao za politiku i djelovanje MUP-a SRBiH. Srbi koji bi došli ili trebali doći na poziciju u MUP-u, prema Karadžiću morali su biti podložni agresorskoj politici njega samog, te politici SDS-a. Vitomir Žepinić postavljen je na mjesto zamjenika ministra unutrašnjih poslova, a Mićo Stanišić je imenovan za ministra „bez portfelja“ – ministar novoosnovanog srpskog Ministarstva unutrašnjih poslova RS.

Na 18. sjednici (11. August 1992.) Skupštine Republike Srpske, se o istoj već govorilo kao o privremenoj državi. Krajišnik između ostalog kaže: "Mislim da ne trebamo govoriti o opredjeljenju da li mi svi želimo da živimo u jednoj državi...Ja lično smatram da je Srpska Republika BiH privremena država sve do onog momenta dok ne budemo u situaciji da se sve srpske zemlje ujedine. Ako imaju pravo Nijemci i drugi, zašto ne bi imali i Srbi (...) nije ovo samo dogovor između nas, nego je dogovor između nas i Srbije, i između nas i Krajine."

Da bi se "sveto ujedinjenje" ostvarilo bilo je potrebno pripremiti teren, a potom "očistiti teren" od Bošnjaka.

Mićo Stanišić je bio nadležan za cjelokupan rad policije unutar RS. Prema optužnici Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, kao nadređeni snosi individualnu krivičnu odgovornost za radnje i postupke svojih podređenih za krivična djela iz nadležnosti Statuta Međunarodnog suda, koja je počinio, podsticao ili čije je planiranje, pripremu ili izvršenje pomagao i podržao.

Mićo, kao ministar MUP-a RS je imao uvid u sve radnje koje su se planirale ili učinile zauzevši najvišu funkciju koju je obnašao.

Čitav niz ovih radnji (osnivanje vojske i MUP-a) je poduziman sa namjerom potpunog ili djelimičnog uništenja Bošnjaka. Međunarodni i nacionalni sudovi su već nedvosmisleno dokazali da je genocid nad Bošnjacima izvršila Vojska RS te njen MUP. Ova vojna i policijska struktura je od samog momenta donošenja odluke imala jednu namjeru – a to je genocid nad Bošnjacima.

Formiranje ovih vojnih, policijskih i drugih agresorskih struktura, očigledno nije imalo za zadatak osiguravanje mira i bezbjednosti stanovništva, već tu sigurnost svesti na nepostojanost kako bi se stvorio teren nestanka jednog naroda.

MUP RS i Vojska RS je utemeljila put ka izvršenju, te izvršila genocid. Prije nego je srpska vojska agresorski i zločinački krenula "sa radom" MUP RS je sprovodio postepeno genocidne radnje izvršenja.

Za primicanje genocidu, vršila se i tzv. nacionalna separatizacija policije, prema kojoj formi su Srbi prelazili u druge policijske strukture koje su se nalazile pod srpskom kontrolom ili izbacivale ostale, primarno Bošnjake, iz policijskih službi, kako bi se stvorila čista srpska policijska uprava – u potpunosti spremna za genocid.

MUP RS je odgovoran i za odvođenje Bošnjaka u logore u kojima je uslijedila masovna egzekucija bošnjačkog stanovništva. Sama činjenica da je MUP RS znao, ili mogao znati o planiranim ili učinjenim radnjama, te da je direktno ili na drugi način učestvovao u radnji izvršenja, pomagao, podstrekavao ili na bilo koji drugi način doprinio genocidu – nedvojbeno je osuđen za genocid.

14. jula 1995. Policija, Specijalna brigada MUP-a RS (Specijalni odred Šekovići te Centar za obuku "Jahorina" Specijalne brigade MUP-a RS), učestvovala je u organizovanju te streljanju više od 1.300 civila bošnjačke nacionalnosti, čiji su posmrtni ostaci pronađeni u masovnim grobnicama Glogova 1 i 2 i Ravnice, kao i u više sekundarnih grobnica. U ovom zločinu izvršenom u Zemljoradničkoj zadruzi u Kravici teretili su se Nedeljko Milidragović, Aleksa Golijanin, Milivoje Batinić, Aleksandar Dačević, Boro Miletić, Jovan Petrović, Dragomir Parović i Vidosav Vasić.

 (Izvor fotografije: balkans.aljazeera.net)

Pored ovih, osuđeni su i Željko Ivanović, Radomir Vuković koji su u "svojstvu policajaca Specijalne policije Šekovići MUP-a RS u periodu od 10. do 19. jula 1995., s namjerom da djelimično istrijebe grupu bonjačkog naroda, učestvovali u prisilnom preseljenju oko 40 hiljada civila zaštićene UN zone Srebrenica, te pogubljenju više od 8 hiljada Bošnjaka. U optužnici se također navodi da su učestvovali u pretresu bošnjačkih sela sa ciljem istjerivanja i protjerivanja Bošnjaka". Pored drugih tačaka optužnice, Željko Ivanović i Radomir Vuković se terete za krivično djelo genocid.

Za genocid su osuđeni i drugi pripadnici strukture MUP-a RS poput Jević Duška, Đurić Mendeljeva, Marković Gorana i drugih.

Ratni komandant Policije RS Tomislav Kovač optužen je za sudjelovanje u genocidu nad Bošnjacima počinjenom u julu 1995. On je u vremenu napada Vojske RS i njene policije na zaštićenu zonu Srebrenicu bio na dužnosti zapovjednika policijskog štaba zaduženog za tu operaciju a ujedno je kao zamjenik ministra unutrašnjih poslova RS operativno zapovijedao svim policijskim jedinicama.                                                    

Policija RS je planirala, organizovala, izvršila, te na druge načina pomagala izvršenju zločina genocida nad Bošnjacima. Policija RS je jedina u Evropi osuđena za genocid zajedno sa vojnom strukturom nastalog entiteta.